Йогчийн дуртаглаас

Сахажа йогоор хичээллэхээр хүнд маш олон сонин зүйлс тохиолддог бөгөөд зарим нэг йогчид өөрийн гайхамшигтай дуртгалуудаас хуваалцаж, улмаар үүнийг нь эмхтгэж хэдэн боть ном гарсан нь байдаг. Орчуулгыг ирээдүйдээ аажимаар бага багаар тавих болно. Одоохондоо доор нийтэлснийг та сонирхоно уу.
Англи хэлээр ийшээ орж үзэх: http://www.free-meditation.ca/archives/12674

Мянган сармагчингийн бодлууд – бодлууд хүмүүсддамжин, хүмүүс тухайн хүнийг дууриадаг талаар

Заримдаа Шри Матажи тухайн хүнтэй байхдаа тэр хүний ярих хэлбэр буюу тэрхүний шинж чанарт тохируулж тэр хүн шиг болж хувирдаг байсан. Зарим нэгхүмүүстэй байхдаа бүр мөсөн өөр болдог байв. Жишээ нь маш өөр маягаар ярижэхлэх, гм.  

Анх удаа Шри Матажи-тай би эхнэртэйгээ дөнгөж суугаад Пратиштанд (Шри Матажийн өөрийн хийц загвараар барисан барилгад) байхдаа таарсан.  

Бид гал тогоонд зогсоод гаднах ногоон талбайруу харж байтал гадаа ШриМатажи цэцгийн талбайд мөн сууж байв. Тэгээд Тэрээр биднийг хараад бидэнрүүдаллан гарч ирэхийг дуудав.

.

Шри Матажи яриа өрнүүлж: “энэ байшин чамд ямар санагдаж байна даа? гэжасуув.  

“Шри Матажи, энэ бол ордон мэт туйлын гайхамшигтай болж”, гэж би хэлэв.

Тэр үед надаа амны уншлага болсон, тогтмол хэргэлдэг нэг үгсийн хэлбэрбайсан юм.

 Тэгээд Шри Матажи надаа хариулахдаа: “Тиймээ, энэ болминий солиотой санаануудын нэг” гэж хэлтэл бид бүгд зогтусав. – Тэр бол миний амныуншлага болсон миний ямагт хэлдэг үгс байв!

Орчин тойронд байсан бүх йогчид мөн би ойлгон, вов гэж дотроо хэлэх шигболов. Би Шри Матажий-руу харан: ”Пөөөх, ингээд хүний бодлыг шууд л мэдчихдэгюм байхдаа! гээд гайхширч байв.

Йогчид дараа нь Шри Матажийг хэзээ ч ингэж яридаггүй, хэзээ ч тэр үгсийг өмнөхэргэлж байхыг нь сонсоогүй гэж надаа хэлж байсан.

Мөн дараа нь энэ сэдвийн талаар би Шри Матажийгаасасуух завшаан бас надаа дахин олдсон юм.

Нэг удаа би Энэтхэгт буугаад би таксигаар Америкйогчинтой хамт явсан юм. Тэр анх удаагаа, би бол 3дахь удаагаа Энэтхэгт ирж байв.Харанхуй болж байсан бөгөөд тэр жолооч нь ер биднийг ойлгож өгөхгүй бидэнд хачинсэтгэгдэл төрүүлж байв. Тэгээд би тэр Америк йогчинг харахад маш айчихсан байсан.Би ч мөн харанхуй болхоос өмнө байраа олоод оччих юмсан гэж санаа зовж байв.

“Низамуддин-руу явья” гэж бид жолоочид хэлхэд тэр толгой дохисон боловч, хашаач юм бүү мэд газруудруу яваад л байв. Тэгээд би “бандхан” хийсэн чинь энэ ньмаш их сэрүүн –сайн энерги өгч байв. Тэгээд би: “өө, санаа зовох юмгүй юм байна”,гээд тайвширан тухлан суув. Мөн Америк йогч маань ч тайвширсан мэт болов. Тэршинэ йогч байсан бөгөөд нэг л тайван бус харагдаж байв.

Таван минутын дараа гэнэт миний толгойнд, “энэ жолооч чинь бүр мөсөнтөөрчихлөө” гэсэн бодол гэнэт орж ирэв. “Хаашаа ч явхаа мэдэхгүй байна. Бидочих газраа хүрхээс өнгөрлөө дөө”, гэсэн бодол төрөв.

Гэхдээ би тэр үед маш сайхан энергийн байдалдбайсан бөгөөд тэр орж ирсэн бодлуудаа би зүгээр л хараад өөртөө: “Чи “бандхан”-ндхамгаалалтай байгаа, чи Шри Матажийн анхааралд байгаа. Яасан хачин юм боддог юм”,гэж сөрөг бодлуудаан үгүйсгэн үргээв.

Гэнэт Америк анд минь миний гарнаас чангааж: “Бидбүүр төөрчихлөө. Тийшээгээ очих нь өнгөрлөө. Энэ жолооч чинь хаашаа яваагаамэдэхгүй байна шүү дээ”, гэж тэр сандарсан байдалтай надруу хандав.

Би түүнийг хараад, - би түүний бодлуудыг аваадбайгаа юм байна гэдгийг гэнэт ойлгов.

Тэгээд дараа нь Шри Матажитай уулзахдаа энэ талаардурьдхад: “Яг тийм юм болдог юм. Бид үнэндээ бодлоо халдаадаг. Тэгээд бид наряаж орчин тойрондоо нөлөөлж өөрчлөж болох талаар тайлбарлаж, заримдаа бид сөрөгбодлууд гаднаас авдаг, гэхдээ бид нар мөн хүмүүсд нөлөөлж, хүмүүс мөн та нараассайн бодлууд халддаг”, гэв. Зуун сармагчнууд байхад нэг нь нэг юм хийж эхлэхэд,түүнийг дагаад нөгөөх нь дуриаж, аяндаа илүү хэд нь дуриаж, эцэст нь бүгд биебиеэ дууриан, яагаад ч тэгсэн гэдгээ өөрөө ч мэдэлгүй бүгд нэг ижилхэн юм хийхявдал байдгийг мөн Шри Матажи тайлбарлав. Ийм маягаар хүний бодол үйлддэг юмгэж хэлэн, яаж бясалгах талаар тайлбарлан ярисан юм.

Эсрэг үйлдэл буюу яаж бясалгах талаар; -- хэрхэн “халдвар авалгүй” үлдэх ба  – Аниргүйд умбах урлагт багшаасаасуралцсан нь

Өнгөрсөн жил надаа Ваши эмнэлэгт маш сонирхолтойзүйл тохиолдсоныг би та нартай хуваалцья.

Би 1996 онд би Шри Матажи-йг ГонКонг-д айлчилахаднь хамт аялсан азтай завшаан надаа таарсан юм. Нэг өглөө йогчид байхгүй байхад,Шри Матажи намайг дуудан Түүний хажууд ирж суухыг дуудав.

Тэгээд Эх надаа: “би чамд яаж бясалгахыг зааж өгье”, гэв. Би үүнийг сонсоодмаш их догдлов. Нүүр нүүрээрээ харалцан, аниргүйд умбах урлагт Ади Шакти гаас өөрөөснь суралцана гэхэд нь би  маш их баярлажбайв.

 “Зүгээр л өөрийн бодлуудаа ажигла”,гэж Тэр хэлэв. “Харж байхад чинь, чиний анхаарал -бодлын явцнаас чинь ховхронсална, улмаар (бодлын мөн анхаарлын) 2 давалгаа үүсэх болно, тэгээд энэ 2 нь бие биентэйгээ мөргөлдхөөр бодлууд үгүйсгэгдэн замхарна (үүнийг эсрэг хэмнэл – reverse oscillation гэж Тэр нэрлэж байв.)

“Тэгээд Виламба-н байдалд хүнордог юм”  гэв. “Үүнийг та нар хэзээ чхийж болно ... машинаа барьж байхдаа, тавгаа угаахдаа... хэзээ ч хийж болно, энгэснээрчи юмнаас бүрэн ангид, аниргүйн байдалд орно”, гэв.

 “Одоо туршаад үз” гэж Тэр надаа хэлэв.Тэгээд би Шри Матажийг хараад, юм хэлэх гэтэл бүр мөсөн ямарч бодолгүйболчихсон байснаа ухаарав. Тэгээд би: “энэ бол сайн арга нь биш байна Эх минь,яагаад гэвэл Таны дэргэд тэртээ тэргүй ямар ч бодолгүй болчихсон учир” гэтэлТэр дүүрэн инээгээд: “Үүнийг тэгвэл чи гэрлүүгээ буцах замдаа туршаад үз”, гэжсанал болгов. Тэгээд би буцах замдаа хийж үзтэл энэ нь гайхамшигтай сайн болжбайв.  Би бодолгүйн түвшинд, өөрийнхүссэнээрээ дураараа хэр ч удаан тогтож болж байв.

Тэгээд үүнийг товчилье. Би өнгөрсөн жил ажилаасааболоод маш хэцүү хүнд байдалд орсон байв. Би үнэндээ сэрүүн долгионоосоо салчихсан,юмнаас ангид байх тэр ухаанаас бүр мөсөн алдчихсан мэт болсон байв (хэлхэд ч зовмоор). Тэгээд эцэст нь,нэвчтэлээ архи уудаг, тасралтгүй тамхи татдаг, аймшигтай амьдралтай манай Англидарга над дээр ирээд – намайг юмнаас ангид бай гэж надаа сануулхад би байдлыг ямарболсныг бүрэн ухааран өөрөөсөө ичэх сэтгэл төрөв.  Тэгээд шууд тэр доор нь би өөрийгөө Вашиэмнэлэгт очихоор бүртгүүлж, өөрийнхөө амьдарлыг хялбарчлан, буцаад Сахажүндэсрүүгээ буцхаар бүрмөсөн шийдэв.

Тэгээд тэр өдрөөс эхлэн би Шри Матажийн захиасыг нухацтайавч эхлэв. Би өөрийн бодлоо гаднаас нь ажиглан дасгалжуулж, бараг үүндээсайжирч хялбархан аниргүйд орч байв. Тэгээд би өглөө болгон 4 цагт босхоосгадна мөн чинь сэтгэлээсээ өөрийн системийн цэвэрлэгээгээ хийж байв.

Тэгээд зөвхөн бодолтойгоо байгаад байвал халдвартусдаг юм байна гэсэн ойлголт улмаар надаа бууж ирэв. Хэрвээ би аниргүйн гүндорвол, надаа юу ч халдахгүй юм байна гэдгийг ойлгов. Тэгээд 2 долоо хоногийндараа би өмнө бүртгүүлж захиалсныхаа дагуу Ваши эмнэлэгт очив, очсоноос 2өдрийн дараа надаа эмч, чи бүр мөсөн гүйцэд ариуссан байна гэж хэлэв. Үүнийгсонсоод би бүүр гайхшралд унав. Би эмчээс дахиад асуув. Тэр дахиад л тэрхариугаа давтаж л хэлэв. Тэгээд дараа өдөр нь эмч дахиад л намайг үзээд мөн лхариултаа давтан намайг эмнэлэгт байх шаардлагагүй болсоныг мөн хэлэв. Би ч сэтгэлээрмаш их хөөрөв. Бүр мөсөн бүрэн ариусч тийм байдалд хүрж болдог гэдгийг бимэддэггүй байсан учир, надаа энэ нь гайхамшигтай санагдаж байв. Тэгээд би Сахажайогийн нууцанд хүрсэн юм байна гэдгээ мөн ойлгон ухаарлаа. --Яаж халдвартөртөхгүй байх, яаж чимээ аниргүйн түвшинд тогтохыг сурчихлаа гэдгээ өөрийн байдлаач хараад мөн ойлголоо. Мэдээж бүхийл талархал минь Шри Матажи-руу одлоо...  

Мөн та нар ч үүнийг туршаад үзээрэй, үнэхээр тэгж болдогюм байна шүү!

Австралийн цөлд тохиолдсон гайхамшиг. АрхангелГабриел тэнгэрт залбирч, Ханумана-гийн тусламжийг хүртсэн сэтгүүлч зурагчлаач/йогчинд тохиолдсон явдлаас.

Энэ форумд сүүлд хүмүүс дуртаглаасаа бичээгүйбайгааг хараад би өөрийнхийгөө болсон явдлыг нэмхээр шийдлээ..

Нэлээн хэдэн жилийн өмнө би сэтгүүлийн зурагчинбайхдаа, Австралийн тал нутгаар нэг сэтгүүлч найзтайгаа хамт ажлын аялалаар явжбайлаа. Энэ яг зул сарын үеэр байв, бид Бирдсвил гэдэг Австралийн  хамгийн аглагт орших хотруу явж байв. Тэрөдөр маш халуун байсан. Сүүлд нь сонсоход тэгэхэд сүүлийн 25жил болоогүйхамгийн халуун үе болсныг мэдэв. Бид 2 хоногийн турш машинаар аялахдаа хүн ч байтугай, амьд амьтан ч харсангүй маш ихзэлүүд газраар явж байв.

            Гадаа маш яхир уурамьсгалтай байв. Бид Моцар, Бахын хөгжмийг ямагт тавин сонсож байсан боловч бидбараг өөр гаригт явж байгаа мэт санагдаж байв. Бид машин доторх тухтай оронзайндаа маш их филосовчилж, яриа өрнүүлж явав. Тэгээд бидний урд ч шороон замгарч ирэв. Тэгээд үд дөхмийн үеэр урд, зам дээр элсэн манханы доохон, нэг сонинхарагдах юм шороогоор бүрхэгдсэн байв. Тэр нь юу гэдгийг ойлголгүй би шууддээгүүр нь ороод явчихав. Гагцхүү харин бид үүнийг цааш давалгүй гэнэт гацав.

            Биднийг гайхшралд, энэ нь-дээгүүрээ хатсан шороогоор бүрхэгдсэн лаг шавар байв. Мэдээж, лаг шавартай очижочиж цөл газарт тааралдана ч гэж зүүдлээгүй ч явсанг минь, та нар төсөөлж байгаабиз. Гэлээ ч, бид 4WD мундаг машинаараабүхэлдээ хаалганы хүрээ хүртлээ доошоо орсон байв. --Бид гацчихсан байлаа –Тэгээд амьдарлын шоглоом мэт - саяхан бид сониндоо нэг Германы гэр бүлийн хосяг ийм маягаар цөлд гацаад, усгүйн улмаас эзгүй цөлд харангадаж үхсэн мэдээгнийтлэснээ санав.

            Бид гарах гэж чадах бүхнээтуршиж үзлээ. Бид машиныхаа дугуйн доор ухаж, дороос нь жийргэлэн түлхэчих ганцч хатуу юм, тэр нарийн элсэнд олдохгүй, болохгүй байв. Хагас цаг ноцолдосныэцэст бидний толгой аагим халуунаас болж эргэлдэн гуйвуулж санааг зовуулжэхлэв.

            Миний хамтрагч мааньатеист хүн байсан бөгөөд бидний ярианы ихэнх нь Бурханы байдаг уу, үгүй юу талаарэргэлдэж байв. Тэгээд бид сайн найзууд болох юм байна даа гэж тэр надаа хэлжбайв. Бид чадах бүхнээ хийж, дугуйны хийг гаргаж, дугуйн доор орж нуруугаараатүлхэж гэх мэт бүхийл зүйлээ хийж үзлээ. Юу ч болсонгүй. Тэгээд энэ байдал ньүнэхээр үхэх амьдрах дээр тулсан асуудал болоод байв. Бид очих Бирдсвил хотоос300км-ийн зайтай, хагас өдөр машинаар явах зайнд, тийшээ залгах ямарч холбогдохутасгүй оршиж байв. Биднийг очиж байгааг хэн ч мэдээгүй. Мөн энэ зул сарынамралтын өдрүүд байсан. Тэгээд бидэнд зөвхөн нэг л өдрийн ус үлдсэн байв.Тэгээд эндээс гарах ямар ч боломжгүй, машин нь хаалга хүртлээ шаварт суучихсанбайлаа.

Тэгээд би шууд Шри Матажигаас тусламж гуйхааршийдэв. Тэгээд би жолооны ард суугаад, бандханаа хийгээд бясалгалдаа оров.Сонирхолтой нь миний зүрх хүчтэй цохилж байсанч би бясалгалдаа маш хурдан орчбайв. Хамтрагч маань юу л хийх гэж байна даа гэж үл ойшоон надруу харж байлаа.Би Архангел Габриел буюу Ханумана-д залбиран: “Бурхан минь бид буруу юм хийсэнбол өршөөгөөч. Гэхдээ биднийг эндээс гаргаж өгөөч. Бүхнийг танд даатгая,” гэжхэлэв. Мөн би энэ асуудалд бандхан эргүүлэв. Тэгээд дараа нь машинаа хамгийндээд араанд нь тавин, мотороо улаан цэгт нь хүртэл нь хүчтэй хурдасган, машинаадээд цэгт нь босгон жолоодов. Мотор маань ч нижигнэн тэмүүлж манай машин гэнэтлаглайсан шуудуунаас шууд цовхчоод яваад гараад ирэв.

      Би, намайг хараад гадаа зогсожбайсан найзруугаа хартал, нүд нь гайхалтайгаар том болчихсон жижиг хүүхэд шигдээш доош цовхрон үсэрч байлаа. - Бид шавраас гарсан байлаа.

       Тэр машинруугаа үсрэнсуугаад, чанга холойгоор: “чи гараараа юу хийгээд байсан бэ?”гэхэд нь  “Энэ хамаагүй ээ,” гээд “ энэ тамын газраас хурдхан явья”, гэж хариултал тэр: “Үгүй ээ, нээрээ, чи юу хийсэн бэ???  Яагаад гэвэл машин гэнэт дээшээ огцомөргөгдөн, урагшаа чигээрээ хөдлөхөөсөө өмнө агаарт бараг 1футын (=0.305м) зайнд хэсэг хөөрсөн. Яг нүдэнд харагдхааргүй гар машиныгэгц дээш өргөөд, 5метрийн зайн чигээр урагш нь явуулаад дараа нь доош нь газартбуулгаж байгаа мэт болсон”, гэж хамтрагч минь хэлэв. Миний нүдэнд тэр чигээрээнулимс хураад ирэв, биднийг Хэн аварсныг би тодорхой ойлгов.

      Марк В.